Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Still Here


Hide your feelings in the dark...
never show what's in your heart...
never tell them what you think...
sooner or later you will sink...

Cover your wounds with a smile...
walk alone this endless mile...
hide your soul so they can't see...
that all you long is to be free...

Is it true that he's still here...
is it real that he can hear...
all your screams and all you fears...
every drop of every tear....

Evanescence - Tourniquet

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Έκπτωτος Άγγελος

Στροβιλίζεσαι αδιάκοπα…Χορεύοντας με τις φλόγες αγνοώντας τις πληγές που σου ανοίγουν..
Γελώντας σε μια παραζάλη γνωστή… Θαρρείς παιδική σου φίλη…
Και γύρω από τις φλόγες μορφές αδυνατείς να διακρίνεις τα πρόσωπα τους…μόνο τα γέλια τους ακούς να σιγόνταρουν το χορό σου…
Ύπουλα…μεθοδικά κρυμμένοι στις σκιές…
Μα εσύ δε θες άλλες σκιές…θες φώς…αρνείσαι πεισματικά να βγεις από τις φλόγες…τις παρερμηνεύεις με το πολυπόθητο φώς…με φίλες που κρατούν μακριά τις μασκοφορεμένες μορφές…
Και συνεχίζουν να σε καίνε…και συνεχίζεις να χορεύεις παρά το πόνο…
Κα να που εμφανίζεται, σαν άλλος Έκπτωτος Άγγελος, με τα φτερά βουτηγμένα στο αίμα να σε κοιτάζει μ’ένα βλέμμα ανίερο… παραδομένο στα πάθη και τα όνειρα του…
Στέκεται εκεί, πίσω από τις φλόγες να ζυγιάζει τη φλογισμένη σου ματιά…
Μα να που καταπιάνεται σ’ έναν χορό προκλητικό, έναν χορό για έναν μόνο θεατή…εσένα…
Σε προκαλεί με το βλέμμα του ,με τις κινήσεις του…

Τα πάντα γύρω του φωνάζουν τις σκέψεις και τα θέλω του…κι αυτά με τη σειρά τους σαν αόρατη αύρα στροβιλίζεται γύρω από σένα…ν’αγγίζουν το σώμα σου σαν αερικά μεταφέροντας σου με κάθε λεπτομέρεια τις παράτολμες σκέψεις του…Και το μόνο που θες να βυθιστείς μέσα τους…
Κι ας γίνεις ένα μ’αυτόν…
Εκδιωγμένη από μια ήρεμη και ομολογουμένως ανιαρή Εδέμ…
Αλλά παραδομένη σε μιαν ανεπανάληπτη Άβυσσο, να σε ανασταίνει από το θάνατό σου…

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Ματωμένα Φεγγάρια





Καλοκαίρι κι ένα φεγγάρι αναπολεί στη λάμψη του χρόνια δυσοίωνα και αδυσώπητα.
Μέρες που έστεκε μόνο του χαζεύοντας υπάρξεις χαμένες που ζητούσαν την καθοδήγησή του.
Μα πως να βοηθήσει όταν και το ίδιο είναι χαμένο σε δρόμους δακρύβρεχτους και δύσβατους.
Θα βυθιστούμε στο άπειρο της ανούσιας ύπαρξης μας μέχρι να αναδευτούμε αναγενημμένοι από τις στάχτες που αφήσαμε πίσω μας.
Και αναγενημμένος όπως θα σαι,ντυμένος από το φώς του έρωτα και της τρέλας,θα αναζητάς το χαμένο σου Εγώ παραπατώντας σε λιθόστρωτα πόνου και λύτρωσης.
Βγάλε τη μάσκα σου,τη μάσκα αυτή που μέρα με τη μέρα γίνεται ένα με σένα.Τρώει τη σάρκα σου και την ψυχή σου κατακρεουργώντας τα ελάχιστα ψήγματα λογικής που σου έχουν απομείνει.

Για ποιά ματωμένα χώμματα μου μιλάς και ποιές θάλασσες εξαφανισμένες;Μια θάλασσα είναι και η αγάπη που πια κι αυτή έχει εξαερωθεί,σύννεφο έγινε και πέταξε μακριά σε ουρανούς που δεν τους γνώρισε ακόμα άνθρωπος.Σε μέρη που οι χρυσαλίδες μόνο ανοίγουν τα φτερά τους.



Δοκίμασε κάποτε η χρυσαλίδα με τα κόκκινα φτερά να πετάξει προς τη λυτρωτική λάμψη μα το φώς τη έκαψε και πλήγωσε τα φτερά της.Από τότε παρέμεινε στη γη να έρπεται σαν μανιασμένο φίδι που του κόψανε το κεφάλι.

Ο χρόνος έχει αλλάξει πια αγάπη μου.Δεν είναι το ίδιο γλυκός και φιλέσπλαχνος,μη γελιέσαι και μην προσπαθείς να με γελάσεις.Άλλαξε πρόσωπο,το ξέρω καλά.Μεταμορφώθικε σε κάτι τρομακτικό και επώδυνο.Μα εγώ δεν μπορώ να κρατήσω κάτι που με χαρακώνει με κάθε ευκαιρία.

Ζήτα εσύ αν θες τη λύτρωση στα μάτια των άλλων,εγώ κουράστηκα.Δεν περιμένω για άλλη μια οφθαλμαπάτη που θα με ρίξει στη αγγαλιά της Περσεφόνης και του Άδη.
Ανήκω στη δική μου απέραντη κόλαση πια...Και εδώ έχει περιθώριο μόνο για τη δική μου απόγνωση...

Katrina & The Waves - Walking On Sunshine

Little Red Riding Hood - Sam The Sham & The Pharaohs

Oliver Nelson - Stolen Moments