O Βωμός

Σαν άλλη Ιφιγένεια στραμμένη στο βωμό σου
Περίμενες θεόσταλτο το χάδι στο λαιμό σου

Αυτό όμως για σένα ήταν το αιώνιο βάσανο σου 
Από τη δύση ως την αυγή να ξαναζείς το θάνατο σου

Θησεία στη θησεία να οδεύει η ζωή σου
 Και στην ανατολή δέσμια ξανά στη φυλακή σου

 Το αίμα να κυλά αόρατο στους άλλους
 Κι εσύ να ονειρεύεσαι ταξίδια με κουρσάρους

Και να που ανατρέπονται τα όσα δεδομένα
Τι ειρωνεία, τσεκούρι και σπαθί σ’εκείνη στραμμένα

 Παιχνίδι νόμιζες πως είναι στο μυαλό σου
Μα εκείνη τώρα κάθεται στον άλλοτε βωμό σου

«Αυτοί που φταίξαν θα πληρώσουν» ήχησε απ’τους Θεούς σου
 Και τα δεσμά πρώτη φορά δεν ήταν στους καρπούς σου